| |
Στοχασμοί κρεμασμένοι από σχοινί
Το αύριο είναι μόνο μια σκέψη
Εκτός αν δεν μουλιάζαμε στο πηγάδι του χρόνου
-τι όνειρο-
αν δενόμασταν όλοι μαζί στο ταυτόχρονα.
Έξω απ'το πηγάδι, κοιτώντας το σκοτεινό νερό,
τι ταπεινά μπερδέματα θα φαίνονταν οι καλοσύνες μας
εμών που αποπλάνησαν οι ιριδισμοί
μιας βρώμικης λακκούβας
Μα το αύριο, ευτυχώς, είναι στη σκέψη
ουσιαστικά δεν υπάρχει
και διαρκεί μόνο αν το κουράζεις στο μυαλό
Άνοιξε-κλείσε τα μάτια και δες,
ήρθαν κι έφυγαν:
οι άνθρωποι που λες "από αυτούς είμαι φτιαγμένος"
θα λείψουν
τα πρόσωπα που έγιναν αίμα σου και πνοή
θα αλλοιωθούν
τα αισθήματα που φύσηξαν γεμάτα τα πανιά σου
θα γεράσουν
τα χαρτιά που σφούγγισαν περιποιητικά τις σκέψεις σου
θα διαλυθούν.
Ευτυχώς που το αύριο δεν υπάρχει
Τώρα θα κοιμηθώ ήσυχα σαν σβώλος χώμα.
Κτίρια, μνημεία, δέντρα, δρόμοι, διασταυρώσεις
και ειδικά οι ανοιχτοί ορίζοντες,
κοινότοπα στην αχανή ομορφιά τους,
δεν έχουν μέλλον πια.
Το αύριο, πάλι καλά, κρατά όσο το σκέφτεσαι
Όμως ποιος δεν το σκέφτεται;
Τα νυχτόβια ζώα που ψαχουλεύουνε τον κάμπο
και γαργαλούν τη φαντασία του εγγονού στον κήπο
Τα μούρα όπως πέφτουν ανενδοίαστα
και μοσχοβολάνε
Οι έφηβοι που ποδοβολούν τη γειτονιά
Ο ήλιος με το φως του
και τα μυγάκια που ψήνονται πιασμένα στο ποτήρι
Οι τσιμεντένιες πλάκες σε κάποια προκυμαία
Ο βράχος που υψώνεται σαν γροθιά μέσα απ'τη θάλασσα του Κάσπακα.
Μέσα μας ζούνε μεγατόνοι ύλης
με όλες τις αφές της
με τις εκατομμύρια ανάγκες της
Κυλούν στις φλέβες μας
χιλιάδες περιγράμματα, μορφές,
συμπυκνωμένες σε κρυστάλλους
μας ξεσχίζουνε αργά, παθητικά και ανεπαίσθητα
ακόμη και κάτω απ’το πάπλωμα
Βουλιάζουμε προς τα μέσα
με κάθε στιγμή που απολαμβάνουμε
Τι πρόσχαρο κι ευγενικό μπορεί να γίνει το πέρασμά μας!
Αν ξαναπώ πολλές φορές τα ίδια
στο τέλος θα ξεχάσω τι δεν είμαι
Ούτε αστέρι που βαρέθηκε μετέωρο το σκότος,
ούτε μικρούλης που σέρνει μέρες δεμένες στο ποδήλατο
Μάλιστα!
Θα πιστέψω ό,τι θέλω για τον εαυτό μου,
θα αρχίσω ν’αλυχτώ σαν το τσακάλι
ή θα τριζοβολώ σαν τζίτζικας
περπατώντας μόνος και καλοκαιρινός
στους αστείρευτους νυχτερινούς ουρανούς
που με άφησαν για πάντα.
Ευτυχώς το πάντα έχει περάσει
αφού το αύριο δεν υπάρχει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
