| |
Σαν το χάραμα με βρίσκει στο τιμόνι
οι ουρανοί με φέρνουν πιο κοντά σου
στο βάθος κλάμα ακούω γκιώνη
σύγνεφα θαρρρώ σκεπάσματά σου
όμως η ζωή πως είναι, ξέρουν
όλοι εκείνοι, που μόνοι μπορούν
να πατάνε γερά κι αν πάλι αποτύχουν
ακόμα την άκρη παλεύουν να βρουν
όμως δεν είμαι σαν όλους αυτούς
εικόνες κουρνιάζουν βαθειά στο μυαλό
που έχουνε κάποιους, κόμπους λυτούς
εμένα, αφήνουν με μάτι θολό
τόσο δάκρυ, έχει τα φύλα ποτίσει
μουσκεύει της ψυχής τον καημό
ελπίζει πως μπορεί ν' αναστήσει
της αγάπης τον τελευταίο σφυγμό
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
