| |
| | Χωρίζουνε οι δρόμοι μας απόψε |  | | | από το δωμάτιο 328, μα δεν τελειώσαμε δεν τελειώσαμε, έτσι τον χρόνο απλά για λίγο τον παγώσαμε, κι αν με χρειαστείς τρέχα να με βρεις.. | | |
[B][I][align=center]Χωρίζουνε οι δρόμοι μας απόψε
~~
Μ’ άφησες μόνο, καταλαβαίνεις;
Μ’ άφησες κι έφυγες σα να μην τρέχει τίποτα, με βρεγμένα μαλλιά, με βρεγμένα ρούχα, με κλαμένα μάτια.
Κι εγώ τώρα κοιτώ ένα ακόμα χαμένο ηλιοβασίλεμα στο δικό μας ουρανό, ενώ βρισκόμαστε κάπου αλλού χωρισμένοι.
Τώρα θα μ’ έχεις χαραγμένη ανάμνηση πάνω σε μια πέτρα, φυλαγμένη φωτογραφία η ματιά μου με μοτίβο καλοκαιρινό, να λέει πόσο σ’ αγαπάει.
Μας πούλησε ένας μαύρος στον Ωρωπό, δύο λευκά σκυλάκια με κλαμένα μάτια σε μπλε φόντο.
Εγώ στο Avenue, εσύ στο Mall. Χωρίζουνε οι δρόμοι μας απόψε.
Έψαξα το πιο φθηνό ξενοδοχείο να στεγάσω καλοκαιρινές αναμνήσεις.
Άγνωστο το πότε επιστρέφω. Θα λες ακόμα πως δεν σ’ αγάπησα, πως δεν σε πόνεσα όσο με πόνεσες.
Πονάει το χέρι μου, το σώμα μου, η καρδιά μου, τα σκέλια μου, η ψυχή μου, το κεφάλι μου, η ζωή μου ολόκληρη πονάει.
Εμείς πονάμε πάντοτε αρχές Αυγούστου.
Μ’ άφησες μόνο, καταλαβαίνεις;
Έφυγες σαν περιστέρι και δεν μπορώ να τρέξω κοντά σου να σε φτάσω, τώρα που σε χρειάζομαι.
Ακούω μόνο τα γέλια των τουριστών, το κύμα της θάλασσας, τη δυνατή μουσική στο απέναντι κέντρο, μα όχι τον ήχο της φωνής σου.
Έπιασα να ζωγραφίσω τον ήλιο και κάηκε το χαρτί μου.
Πήρα νερό να ξεδιψάσω και ζεμάταγε, γιατί είχες τον λαιμό σου και σε σκέφτηκα.
Μα τώρα πρέπει να τραγουδήσω εγώ, ε; Τώρα πρέπει να πάρω τα πάνω μου, ε;
Τώρα πρέπει να σβήσω την τελευταία γόπα στο τασάκι με τα αμέτρητα αποτσίγαρα και δε βρίσκω το κουράγιο.
Μ’ άφησες μόνο, ενώ κοιτάζαμε παρέα το τελευταίο ηλιοβασίλεμα…
Κυριακή 2 Αυγούστου 2009
(θυμίζει λίγο Πέμπτη 2 Αυγούστου του 2007!)[/align][/I][/B]
και κάτι για την ιστορία :
- «θέλω να πω πως το κορίτσι μου δεν το αφήνω για κανένα λόγο, είτε σε σκηνή είτε σε παλάτι θα είμαι δίπλα του..»
- «..κι εγώ το ίδιοοοοο…»
αυτό θυμάμαι, αυτό μου είχες πει..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 10
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
| | | |
|
kineza
02-08-2009 @ 12:22 | ΠΟΝΑΕΙ ΠΟΛΥ!!!!
::cry.:: ::yes.:: ::yes.:: | | Simos_Vassilis
02-08-2009 @ 12:22 | ..............Πολύ όμορφο............ ::up.:: ::up.:: | | elpidakwstopoulou
02-08-2009 @ 12:43 | ::oh.:: ::hug.:: ::kiss.:: | | nuxtolouloudo
02-08-2009 @ 13:33 | "Μ’ άφησες μόνο, καταλαβαίνεις;
Έπιασα να ζωγραφίσω τον ήλιο και κάηκε το χαρτί μου..."
Τι όμορφα που αποτύπωσες τα συναισθήματα σου..
Βγάζει πολύ πόνο..
Να είσαι καλά εύχομαι.. | | παντιγιέρα
02-08-2009 @ 14:08 | - «θέλω να πω πως το κορίτσι μου δεν το αφήνω για κανένα λόγο, είτε σε σκηνή είτε σε παλάτι θα είμαι δίπλα του..»
- «..κι εγώ το ίδιοοοοο…»
αυτό θυμάμαι, αυτό μου είχες πει..
΄
Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα....................
Μα δεν πειράζει...............Γιώργο μου!
Εσύ να είσαι καλά !!!
Καλό σου βράδυ!!!
::smile.:: ::smile.:: ::smile.:: | | Mικρουλι
02-08-2009 @ 23:49 | Αχ βρε Γιώργο γιατί!!! Αυτά τα λόγια αφήνουν σημάδια! Κουράγιο!! ::no.:: ::hug.:: | | Ναταλία...
03-08-2009 @ 04:33 | Πανέμορφο μέσα στο πόνο του ::yes.:: ::theos.:: ::up.:: | | Tαπεινό χαμομηλάκι
05-08-2009 @ 12:55 | Γεια χαρά Γιώργο. Το ίδιο καλός όπως πάντα!!! | | future_singer
10-08-2009 @ 09:05 | Τέλειο αν και βγάζει πολύ πόνο... | | φλοισβος
24-08-2010 @ 08:04 | Συγκινητικά δυνατό! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
