Όλα μ’ απαρνηθήκανε μετά το μισεμό σου
κι ακολουθούνε σιωπηλά το ζάλο* το δικό σου.

Θαλασσοπερασμένε μου, χαΐνη* λογισμέ μου,
τόσα ταξίδια και στραθιές πού νταγιαντίζεις* πε μου.