Στις μαυρισμένες σκάλες
Μνησίκακα μας χαιρετούν
Πικρολαλούντα λιόκρινα
Στερνοφιλώντας τ’ αύριο

Η φωτιά φανέρωσε τα σπλάχνα μας

Στου κόσμου τ’ απόνερα
Πρωτανθισμένα κλώνια
Αναφιλούν μ’ ανθόνερα
Μοιρολογούν με βάγια

Στάχτες, οι αλυσίδες που μας πλάκωσαν

Γονυπετείς πλανήθηκαν
Στου κόσμου το ταμάχι
Γρικώντας το ανάθεμα
Ψυχορραγούντων χρόνων.

Και προσκυνήσαμε στα κάρβουνα