stixoi.info: Χρησμός

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	111155 Τραγούδια, 254758 Ποιήματα, 28003 Μεταφράσεις, 26570 Αφιερώσεις

Χρησμός

Σε ένα μπαλκόνι με συντροφιά την πανσέληνο . .

Κάθομαι δίπλα σου δίχως να μπορώ να αντισταθώ . .

Κάθομαι δίπλα σου δεν θέλω πια να σηκωθώ . .

Ακούω τους ήχους που βγάζεις από τα σωθικά - μοιάζουν να κλείνουν τριγύρω μου σαν κάγκελα ερμητικά κλειστά . .

Σαν τις Σειρήνες με κρατάς - αιχμάλωτο της δικής σου ομορφιάς - δίχως να ακούσεις το γιατί με καταδίκασες σε μια άυλη φυλακή . .

Σαν σε κοιτώ όμως αλλάζεις μονομιάς - σαν χαμαιλέων παίρνεις την μορφή μιας αγκαλιάς - Αλλάζεις χρώμα κ μορφή κερδίζεις τυφλή υποταγή . .

Μέσα της θέλω να χωθώ - να χουχουλιάσω - να κρυφτώ - γιατί όχι να υποταχθώ - χωρίς αντίσταση καμμία να αφήσω ξωπίσω μου την μοναξιά . .

Να πάρω σεντόνι μου το φως του φεγγαριού ,σαν μαξιλάρι τα αστέρια του ουρανού - Να κλείσω τα μάτια μου να αφεθώ - μέσα από τις στάχτες μου να ξαναγεννηθώ . .

Δειλά δειλά να σηκωθώ ,να πάρω ρόλο πρωταγωνιστικό - να αφήσω πίσω τις σκιές - του κομπάρσου τις ενοχές σιωπές . .

Πλανώνται πλάνην οικτρά όσοι πίστεψαν στην κακή σου την πλευρά - Ας σε κοιτάξουν πιο καλά - ας σε ακούσουν πιο προσεχτικά . .

Η εικόνα επίτηδες θολή - η συχνότητα των ήχων χαμηλή - μόνο όσοι συρθούν δίπλα σου θα πάρουν συμβουλή . .

Κάθομαι δίπλα σου . .

Τον χρησμό που μ'δώσες σαν φυλαχτό κρατώ- στο βάθος της ψυχής μου το κρύβω σε κρύπτη με περίβλημα ανθεκτικό - Κλειδί αντίγραφο δεν θαρρώ - ένα είναι & μοναδικό . .

Βάζω φύλακες να τον φρουρούν - αισθήματα να μην τον λοιδορούν - Όσο και αν πολιορκηθεί πότε μην διαβληθεί - οι Σίβυλλες τον έδωσαν αγνό -έτσι θα παραμείνει αιώνιο μυστικό .

Κάθομαι δίπλα σου δεν θα αντισταθώ . .

Κάθομαι δίπλα σου δεν θέλω πια να σηκωθώ . .

Στο υποσχέθηκα . .

07/05/2020 Γιώργος


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 14 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Συναισθήματα - Εικόνες Ομάδα Ελεύθερος στίχος - Ποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Ελατόφυτος

ΛΥΔΙΑ_Θ 07-05-2020 @ 11:52	Να πάρω σεντόνι μου το φως του φεγγαριού ,σαν μαξιλάρι τα αστέρια του ουρανού - Να κλείσω τα μάτια μου να αφεθώ - μέσα από τις στάχτες μου να ξαναγεννηθώ . . Γλυκά μελαγχολικό !!!!
Ουτοπία 07-05-2020 @ 12:49	Γιώργο, πρώτη φορά σε διαβάζω. Γράφεις πολύ όμορφα.
KOUTSIg 07-05-2020 @ 13:21	@ΛΥΔΙΑ_Θ όντως !! Δεν ξέρω αλλά πάντα οδηγούμε σε μελαγχολικά μονοπάτια
KOUTSIg 07-05-2020 @ 13:23	@Ουτοπία , σε ευχαριστώ πάρα πολύ ! Η αλήθεια είναι ότι είχα καιρό να γράψω κάτι ,είναι αυτή η λεγόμενη έμπνευση που έρχεται κ φεύγει . . Υ.γ εγώ σε διαβάζω
smaragdenia 07-05-2020 @ 13:49	ΠΟΛΥ ΓΛΥΚΟ...........
Euler2 07-05-2020 @ 14:43
Αγιοβλασιτης 07-05-2020 @ 17:05
aridaios 07-05-2020 @ 17:36	να αφήσω πίσω τις σκιές - του κομπάρσου τις ενοχές σιωπές . .
KOUTSIg 07-05-2020 @ 18:12	@smaragdenia, ευχαριστώ !! Για τις δικές σου δημιουργίες τι να πω . .
ΜΙΧΑΛΗΣ 63 07-05-2020 @ 19:05	Υπέροχο Γιώργο !!!!!
Άηχος 07-05-2020 @ 22:30	Ενδιαφέρουσα γραφή που δείχνει μιαν ταλάντευση του ψυχικού σου κόσμου, κατά την άποψη μου, μεταξύ διαφορετικών και αντιθέτων καταστάσεων. Του πρέπει και του θέλω....... ίσως!
KOUTSIg 08-05-2020 @ 00:05	Σας ευχαριστώ όλους ! @Άηχος ,πολύ ενδιαφέρουσα η οπτική γωνία σου
zari.kardias 08-05-2020 @ 01:32	Η εικόνα επίτηδες θολή - η συχνότητα των ήχων χαμηλή Πολύ όμορφα γραμμένο!!! ...μου άρεσε! ...αγγίζει... ναι ...Σε ένα μπαλκόνι με συντροφιά την πανσέληνο...
inokrini 10-05-2020 @ 22:44	!!!!!!!!!!!!!!!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο